PSYCHOTERAPIA DEPRESJI I ZABURZEŃ LĘKOWYCH

Dla kogo:

• osób, które doświadczają obniżonego nastroju,

• osób, które podejrzewają lub mają zdiagnozowaną depresję,

• osób w trakcie leczenia psychiatrycznego,

• osób doświadczających stresu, napięcia,

• osób z obniżoną samooceną, trudnościami w relacjach z ludźmi,

• osób w kryzysie (utrata pracy, rozwód, choroba własna lub bliskiej osoby i inne trudne wydarzenia życiowe),

• osób doświadczających nadmiernego lęku, zamartwiające się, cierpiące na natłok myśli,

• osób borykających się z bezsennością,

• osób doświadczających negatywnych skutków emocjonalnych w wyniku leczenia niepłodności,

• osób ze zdiagnozowanymi zaburzeniami lękowymi.

Po czym poznać, że potrzebuję pomocy?

Każdemu z nas od czasu do czasu przytrafia się gorszy dzień. Czasem „wstajemy lewą nogą” i nie mamy chęci do podjęcia aktywności. Może to wynikać ze zmęczenia, osłabienia lub innych okoliczności życiowych. Zdarza się, że intensywniej niż zwykle odczuwamy smutek, żal czy przygnębienie. Emocje te są częścią naszego życia. To, że ich doświadczamy, informuje nas o naszych wartościach. Kiedy jesteśmy smutni, mogą też pojawić się łzy, będące wyrazem naszego gorszego samopoczucia. To ludzkie i zdrowe, że pozwalamy sobie na przeżywanie całej gamy emocji – również tych nieprzyjemnych.

Zdarza się jednak, że taki stan trwa dłużej i zaczyna w sposób negatywny wpływać na codzienne funkcjonowanie. Warto wówczas zastanowić się, czy aby nie mamy do czynienia z jedną z najbardziej powszechnych chorób natury psychicznej - depresją. Skąd wiedzieć, czy to, że mam gorszy nastrój, to zwykła chandra czy już coś poważniejszego? Jak ważnym jest rozróżnienie tych dwóch zjawisk wie każdy, kto doświadczając klinicznej depresji usłyszał nietrafione rady typu „weź się w garść”.

Podstawowym kryterium jest długotrwałość występujących objawów oraz to w jakim stopniu dezorganizują nasze życie. Smutek mija zwykle w ciągu kilku godzin lub dni. O depresji mówimy wtedy, gdy obniżenie nastroju oraz poziomu energii trwa przynajmniej dwa tygodnie i utrzymuje się przez większość dnia. Bywa, że nie ma „obiektywnej” przyczyny, ale może również wystąpić w reakcji na trudne wydarzenie życiowe.

Osoba, która doświadcza tej choroby, ma coraz większą trudność z mobilizowaniem się do podejmowania codziennych aktywności. Zauważa też, że to, co do tej pory sprawiało przyjemność, przestało cieszyć. Częściej niż dotychczas występują napady płaczu, który może być „na czubku nosa” przez większość dnia. Pojawiają się również negatywne myśli dotyczące trzech obszarów: siebie „jestem bezwartościowy”, świata „nikt mnie nie rozumie” oraz przyszłości „nic dobrego nie czeka mnie już w moim życiu”.

Dodatkowo mogą wystąpić inne objawy towarzyszące takie jak:

• utrata lub przybieranie na wadze;
• bezsenność lub nadmierna senność;
• problemy z utrzymaniem koncentracji i pogorszenie pamięci;
• rozdrażnienie i chwiejność emocjonalna;
• niechęć do pracy; niezdolność do przezywania radości (anhedonia);
• zmniejszone libido;
• występowanie przewlekłego bólu;
• nawracające myśli o śmierci;
• nieracjonalne poczucie winy i wyrzuty sumienia;
• spadek zaufania i szacunku do siebie.

Lek – kiedy stanowi problem i warto zwrócić się po pomoc?

Lęk jest uczuciem, które pojawia się w efekcie wyobrażania sobie zagrożenia. Mimo iż nic niebezpiecznego może się w tej chwili nie dziać, doświadczamy identycznej reakcji organizmu jak w przypadku strachu, który pojawia się w odpowiedzi na realne ryzyko dla życia i zdrowia. Zdarzyć się jednak może, że zaczynamy zbyt intensywnie i nadmiarowo reagować, co w znaczny sposób zaburza codzienne funkcjonowanie.

Jeśli lęk lub obawa dotyczą większości codziennych spraw, pojawiają się uporczywie w postaci zamartwiania się i wpływają ograniczająco na człowieka – może być to sygnał, że mamy do czynienia z zespołem lęku uogólnionego (Generalised Anxiety Disorder - GAD).

Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją ICD-10 o GAD mówimy wtedy, gdy przez okres przynajmniej pół roku pojawiło się wyraźne uczucie napięcia i zaniepokojenia o codzienne, czasem prozaiczne problemy i zdarzenia wraz z towarzyszącym temu przekonaniem, że coś złego może się zdarzyć. Obawom towarzyszy również pobudzenie współczulnego układu nerwowego przejawiające się poprzez: szybsze bicie serca, pocenie się, drżenie, trudności z oddychaniem, suchość w jamie ustnej, przypływy zimna i gorąca, drętwienie, mrowienie. Pojawić się również może uczucie depersonalizacji i derealizacji, lęk przed utratą kontroli lub popadnięciem w obłęd, nieuzasadniony lęk przed śmiercią. Zdarza się, że występuje również uczucie napięcia, znaczna trudność w odprężeniu się, bóle mięśni, zwiększona czujność oraz nadmierna reakcja w sytuacji zaskoczenia. Można doświadczać również trudności z zasypianiem ze względu na nadmierne zamartwianie się oraz kłopoty z koncentracją i pamięcią. Istotnym czynnikiem przy dokonywaniu diagnozy, jest to w jakim stopniu wyżej wymienione objawy wpływają na jakość życia i codzienne funkcjonowanie.
 

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.